Żwirek dla kota

Żwirek stanowi niezbędny element wyposażenia kociej toalety. Dobry żwirek powinien wchłaniać i izolować nieprzyjemne zapachy, a także zapewniać zwierzęciu warunki jak najbardziej zbliżone do naturalnych. Wyróżniamy trzy główne rodzaje żwirków dla kotów, każdy o innych cechach:

żwirki bentonitowe — tego rodzaju żwirki dla kotów zbrylają się po kontakcie z wilgocią. Dzięki temu odchody można bardzo szybko wyrzucić, co pozwala na utrzymanie długotrwałej świeżości w kuwecie.

żwirki silikonowe — występują w postaci drobnych, przezroczystych kryształków. Pod wpływem kontaktu z wilgocią kryształki rozkruszają się i opadają na dno. Żwirek ten cechuje się średnią wydajnością, jednak dobrze izoluje nieprzyjemny zapach.

żwirki drewniane — stosowany najrzadziej, głównie przez osoby posiadające młode koty. Podobnie jak żwirek silikonowy kruszy się pod wpływem wilgoci, jednak nie izoluje tak dobrze zapachów i wymaga dość częstej wymiany.

Największą popularnością wśród właścicieli kotów cieszy się żwirek bentonitowy, ze względu na dużą wydajność i dostępność. Tego rodzaju żwirki występują w różnych wersjach zapachowych i posiada je w swojej ofercie większość znanych firm. Zdecydowanie najbardziej wydajny — zapewnia świeżość w kuwecie na długi czas przy regularnym pozbywaniu się zbrylonych grudek. Ten typ żwirku jest również wygodny dla kota, zapewniając mu warunku bardzo zbliżone do naturalnych. Dzięki temu zwierzę może w instynktowny sposób zakopywać swoje odchody. Należy pamiętać o tym, że żwirku bentonitowego nie można wyrzucać do toalety. Ze żwirków bentonitowych nie mogą korzystać młode koty, stąd też hodowcy często sięgają po żwirek drewniany lub silikonowy. Wynika to z tego, że najmłodsze kocięta mają tendencję do wyjadania części zawartości swojej kuwety. Jest to zachowanie dość często spotykane i całkowicie naturalne, które powinno zaniknąć z wiekiem. Niestety ze względu na nie konieczna jest rezygnacja z wydajnych żwirków bentonitowych, które nawet w niewielkiej ilości mogą doprowadzić do zatkania przewodu pokarmowego u zwierzęcia. Jest to bardzo groźna dolegliwość, którą często trzeba leczyć operacyjnie, a nieleczona może doprowadzić do śmierci.

W pierwszych miesiącach życia kota warto więc sięgnąć po żwirek drewniany, który, choć mało wydajny i dla samego zwierzęcia dość niewygodny, jest całkowicie bezpieczny. Nawet po zjedzeniu dużej ilości żwirku nie powinien on zagrozić zdrowiu kota. Tę samą zaletę posiada żwirek silikonowy, który zresztą jest przez kocięta zjadany dużo rzadziej. Wymianę na żwirek bentonitowy można przeprowadzić około 6— 8 miesiąca życia zwierzęcia, nadzorując je przez pierwsze tygodnie od zmiany żwirku.

Należy tutaj zaznaczyć, że niektórzy właściciele kotów stosują wyłącznie żwirki silikonowe lub drewniane, niezależnie od wieku pupila. Jest to wyłącznie kwestia preferencji — oba żwirki można wygodnie spuszczać w toalecie, bez obawy o jej zatkanie, co często stanowi decydujący argument. Przed dokonaniem ostatecznego wyboru warto przetestować różne rodzaje żwirków i wybrać ten, który najbardziej odpowiada potrzebom właściciela, jak i samego kota.